Weer thuis

Inmiddels is iedereen weer thuis, maar ik wil nog graag vertellen over de laatste grote rit op vrijdag; van de berghut naar Skálalot. 

Terwijl wij in de hut ontbeten graasden de paarden op het veld daaromheen, tot er één op het idee kwam om alvast een tochtje zonder ons te maken. Alle andere paarden volgden, zodat  ze met de jeep terug moesten worden gehaald...

Telkens voordat we opstegen was er het ritueel van paarden kiezen. Dat deden onze begeleiders heel rustig. Af en toe keken ze elkaar aan en zeiden iets onverstaanbaars, dan namen ze een paard onder de kaak en deden hem het hoofdstel aan. Je kreeg dan zo'n paard aangeboden (dit is Thurgur, achter/voor rijden) en ging het opzadelen. Wat geweldig dat we speciaal het laatste stuk van die 55 km allemaal ons lievelingspaard kregen! En wat knap om je (17) ruiters zo snel te kennen!

Met veel wind was het wat frisser dan de andere dagen, maar je krijgt het snel warm omdat je steeds bezig bent. Drijven of blokkeren, om je heen kijken en genieten van de bergen, de vulkanische rotsen, de watervallen en en de gletsjers. Kleine bloempjes die sterk geuren in de zon, hier en daar een klein bos. We dalen van 1000 meter naar zeeniveau. Rivieren oversteken, een stuk langs de weg en dan zijn we weer in het prachtig gelegen Skálalot...

Het is zaterdag , de laatste dag. Ontbijt om 6 uur, en afscheid nemen...  Het was alweer de mooiste reis van mijn leven!