Komanmeer

Het is droog vandaag, fijn voor de boottocht over het Komanmeer.
Over een smalle weg die ooit eens geasfalteerd was rijdt de bus erheen, zigzaggend tussen de gaten.We passeren herders met geiten, schapen en een ezel. Hier en daar staat een graafmachine bij rotsblokken die van de bergen zijn gerold. Het uitzicht over meren rivieren en bergen is fantastisch!

Na een rit van anderhalf uur bereiken we de stuwdam. Er spuit een spectaculaire stroom water het dal in. Hoort dat zo? Het laatste stuk gaan we door een pikdonkere tunnel waar een laag regenwater in staat. Dan zie je het meer, dat een lichtgroene kleur heeft, en een aanlegsteiger waar enkele roestige schuiten dobberen. Gelukkig gaan wij aan boord van de minst vervallen boot. Van hieruit kun je met de ferry naar Kosovo, of naar het bergdorpje Teth. Het meer is 90 km lang en gemiddeld 160 m diep. Op de bodem liggen de resten van 15 dorpjes. Toen de dam werd gebouwd kregen de inwoners huizen in Shkodër.
Het meer wordt omringd door bergen en een woeste natuur waar wolven, beren, lynxen en gemzen leven. Die kregen wij niet te zien, maar wel de mooie watervallen en het piepkleine vredeseiland.
De oorlog tussen twee dorpen om het eilandje werd beëindigd door de wet uit de Kanun te gebruiken.
De Kanun is een eeuwenoude verzameling van wetten, die nog steeds het leven in Noord Albanië, Servië, Macedonië en Kosovo bepalen. Hierin wordt o.a. de bloedwraak geëist, waardoor alleen al in Albanië zo'n 30.000 mensen getroffen zijn. ( schatting door de regering )

We picknicken op de boot. Na een korte wandeling over het vredeseiland ( dat bijna 20 m lang is) varen we terug naar de bus.
Inmiddels klaart het steeds meer op, morgen weer een excursie!