Wijn en pottenbakkers.

Als we vanmorgen om 8 uur op excursie vertrekken met Dick en Helene is het stralend weer; zelfs de besneeuwde toppen van de Dinarische Alpen zijn vanaf de camping te zien. De eerste stop is in Rubik, een klein plaatsje waar het oudste kerkje van Albanië staat. Het kijkt vanaf een steile rots uit over het rivierdal. Naast de kerk staan de ruïnes van een klooster dat in 1166 gesticht werd door Benedictijnen. Toen de dreiging van de Turken groot werd namen Franciscanen het klooster over.Het kerkje heet Maria Hemelvaart, maar Sint Franciscus wordt er ook vereerd, net als op een berg daar in de buurt,op 13 juni. Dan komen er een miljoen Albanezen: moslims, orthodoxen en katholieken die samen feest vieren en bidden.
Buiten het kerkje staat een witte stenen kom waarin een reliëf van een kruis, halve maan en menora zijn afgebeeld. Albanië is een land waar een uitzonderlijke religieuze tolerantie heerst. Dat heeft wel iets te maken met de vrijheid na Hoxha, maar het dateert al van veel eerder. In de Kanun, het oude wetboek zijn alle geloven gelijk. Gastvrijheid is het hoogste goed ( dat merken we !), naast het beschermen van iemand die in gevaar is. In de tweede Wereldoorlog hebben duizenden joden hier een veilig onderkomen gevonden, iets dat nauwelijks bekend is in Europa. Na een koffiepauze gaan we wijn proeven. Het is niet gemakkelijk om iets nieuws te ondernemen in het straatarme Albanië, maar in Kallmet is deze wijnmaker goed bezig. Hij heeft ervoor gekozen expertise uit Italië te halen en je proeft het. Zijn wijn wint in eigen land regelmatig prijzen en hij voert al uit naar Zwitserland. De bus brengt ons naar een biologisch restaurant. Het enige restaurant in Albanië waar je moet reserveren! We hebben dan ook nog zelden zo lekker gegeten. Culinaire gerechten worden afgewisseld met traditionele. Je mag zeker niet teveel van de voorgerechten nemen, er komt gewoon nog heel veel achteraan.
De laatste stop is bij een pottenbakker, die ons laat zien hoe hij zijn producten maakt.Beladen met flessen wijn en keramiek bereiken we de camping, die we morgen gaan verlaten.
Het was hier prettig toeven bij de Nederlandse eigenaren, die ons zoveel over dit mysterieuze land en zijn bewoners hebben geleerd.