Rustdag in Barbullush.

Vannacht was er weer een heftig onweer. De stroom viel een poosje uit, maar vanochtend functioneerde alles weer goed. Later zouden we ontdekken dat dit elke nacht gebeurt: het is een vorm van besparing door de regering.

Iedereen deed wat huishoudelijke karweitjes en daarna werden de fietsen van de rekken gehaald.
Wij fietsten naar Bushat, een dorp met een bankautomaat. Op de camping hadden we een geïmproviseerd routekaartje gekregen.
Passerende auto's gaven ons de ruimte en iedereen groette vriendelijk. Met een enorme stapel Leks ( 70 euro, dat is genoeg voor twee weken ) wilden we terug fietsen toen het begon te regenen. Gelukkig was er een cafeetje waar we konden schuilen. Ondanks onze gebrekkige kennis van het Albanees begreep de waardin ons prima en haalde ze ergens in een winkel croissants voor bij de koffie. Nieuwsgierige dorpelingen wandelden langs en groetten ons.
'Nederland ', riep iemand.(Hoe zien ze dat toch? ) 'Much respect for you!' Dat heeft denk ik meer te maken met het goede werk dat de campingeigenaars hier doen dan met het songfestival.
's Middags klaarde het genoeg op om wat te zwemmen en nog een rondje te fietsen, langs schaapherders en kleine boerderijtjes, hier en daar een krot en dan weer een pimpelpaarse villa.

De reisleiders arriveerden aan het eind van de middag en brachten ons op de hoogte van hoe alles verder gelopen was met Olga.
De avond eindigde in het campingrestaurant waar vers gerookte paling werd geserveerd.
Morgen is er voor de hele groep een excursie naar Shkodër.