Sarlat-la-Canéda.

Op onze route naar het zuidwesten koos ik vandaag voor een pauze in Sarlat, in de Périgord. In de hoogzomer is het er heel druk, dat is niet ten onrechte, want Sarlat heeft de meeste monumenten per vierkante kilometer van Europa. 

Sarlat dankt zijn rijkdom aan de privileges die het kreeg omdat het de koning trouw bleef in de Honderdjarige Oorlog. Er zijn veel 13e en 14e eeuwse huizen in gele zandsteen, rijk versierde kozijnen en met leisteen gedekte daken. Smalle stegen, trappen en bogen leiden naar intieme pleintjes met gezellige terrassen.

Er is een kathedraal van de heilige Sacerdos, daarnaast liggen een  prachtig bisschoppelijk paleis, een kloosterkapel en een toren met een zg. lantaarn: een licht dat werd aangestoken als er een dodelijke ziekte als de pest heerste.

Langs de Dordogne, die hier al een echte rivier wordt, reden we naar onze overnachtingsplek in Badefols, een piepklein dorp waar de mensen leven van truffels en foie gras, zoals overal in de Périgord.