Naar Andalsnes.
5 juni 2017 - Åndalsnes, Noorwegen
Het is een hele rit van Lillehammer naar Andalsnes, en er is weer veel te zien onderweg. De zon schijnt vandaag volop, zodat we onze koffie buiten kunnen drinken. Er zijn verschillende houten kerkjes, helaas zijn ze meestal gesloten. Een stavkirke werd gemaakt van houten balken, zonder spijkers. Er staan er nog maar 28 in heel Noorwegen!
Het zwarte kerkje in Favang is 700 jaar oud. In Ringebu staat een bijzonder mooi exemplaar, waar we bij wijze van uitzondering even binnen mogen kijken voor de dienst begint. Het 8 hoekige rococo kerkje in Sor Fron is helemaal van steen.
Geleidelijk aan gaan we meer bergopwaarts. In het gebied van Gudbrandsdal spelen zich de verhalen af van Kristin Lavransdottir en Peer Gynt. De laatste zou in Vinstra begraven liggen. Als je dat moet geloven tenminste! Ook het natuurgebied Rondane is erg mooi. Er leven rendieren en het auerhoen.
In Lesja is een klein openluchtmuseum, er staan een aantal oude boerderijen met plaggendaken, naast een oud kerkje.
Langs de woest schuimende Rauma dalen we af naar Andalsnes. De camping ligt aan de voet van de Trollstigen, een bergweg met 12 haarspeldbochten. Die gaan we waarschijnlijk overmorgen rijden.
Het zwarte kerkje in Favang is 700 jaar oud. In Ringebu staat een bijzonder mooi exemplaar, waar we bij wijze van uitzondering even binnen mogen kijken voor de dienst begint. Het 8 hoekige rococo kerkje in Sor Fron is helemaal van steen.
Geleidelijk aan gaan we meer bergopwaarts. In het gebied van Gudbrandsdal spelen zich de verhalen af van Kristin Lavransdottir en Peer Gynt. De laatste zou in Vinstra begraven liggen. Als je dat moet geloven tenminste! Ook het natuurgebied Rondane is erg mooi. Er leven rendieren en het auerhoen.
In Lesja is een klein openluchtmuseum, er staan een aantal oude boerderijen met plaggendaken, naast een oud kerkje.
Langs de woest schuimende Rauma dalen we af naar Andalsnes. De camping ligt aan de voet van de Trollstigen, een bergweg met 12 haarspeldbochten. Die gaan we waarschijnlijk overmorgen rijden.
Stavkerken zonder spijkers; ja ijzeren nagels oxideren en dat tast het hout aan, verwoest het, vooral in het klimaat waar langdurig (zware) sneeuw op het hout komt. En ook wel heel vaak een regenbui passeert.
Houten pennen, het liefst van dezelfde houtsoort als de rest van het gebouw, is de oplossing. Het is allemaal grenenhout-vurenhout, maar het staat daar wel al vele eeuwen in weer en wind, en vergaat dus nauwelijks. Geweldig toch?
Heb je op al die granieten stenen al korstmossen gezien? dat is ook fantastisch, die kleuren en vormen.
Geniet nog volop van de rest van de hele tour, het is zo'n geweldig gebied, groetliefsmarja
Genieten verder