Kerkyra

De bewoners van Corfu noemen het eiland en de hoofdstad Kerkyra. Noël en ik gingen er vanochtend heen met de bus, die zowat voor de camping stopt. We namen een kaartje bij de automaat en wachtten tussen de andere toeristen. De chauffeur had haast en snauwde tegen iedereen, zodat we blij waren toen we in Kerkyra konden uitstappen. We begonnen met koffie op een terrasje, maar de serveerster had ook haar dagje niet. We kregen ter plekke heimwee naar Albanië, waar je zo vriendelijk wordt aangesproken!

De oude stad ligt tussen twee forten en de haven. De Venetianen bouwden haar in de 16e eeuw en de Fransen en Engelsen voegden daar hun eigen architectuur aan toe. Daardoor is het een elegante stad geworden met een Europees uiterlijk.

We wandelden langs de Esplanade met zijn cricketveld en de elegante arcaden die je ook in Parijs ziet, naar het nieuwe fort en het oude paleis van de Britse gouverneurs.
Heel leuk is de Cambiello, een typisch Italiaanse wijk met smalle straatjes en een mooie 16e eeuwse bron.
Verder is er een 17e eeuwse synagoge, een katholieke kerk en de kerk van de belangrijkste heilige van Corfu : Agios Spiridonos.
Deze heilige heeft het eiland gered van de hongersnood, de pest, en de Ottomanen. Daarom komen er dagelijks vele pelgrims die zijn glazen kist kussen. ( Wij deden een handkus. )

Nu hebben we de allerlaatste routebespreking achter de rug en vanavond is de afscheidsmaaltijd. Daar zullen we weer heerlijke lokale gerechten voorgeschoteld krijgen!
En morgen twee keer op een veerboot, als alles goed gaat.